ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ - Στο πέρασμα του χρόνου

Στο πανηγύρι του Αη Λιά 20 Ιουλίου 1938..

Δεκαετία του 1930

Πιάτσα Γεωργουτσατών δεκαετία του 1930 Αριστερά διακρίνετε το παλιό εικόνισμα (φύλακας των διαβατών και ταξειδευόντων) το οποίο ξανά έγινε το 1991 (μπροστά από το κατάστημα Β.και Ρ.Σούτζου)

ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΡΣΕΚΑ - ΓΕΩΡΓΟΥΤΣΑΤΙ 1920-25

Περίπου 1920 - ζιαφέτι στου Σίλη (Βασίλη) Λίτση

Η ΑΔΕΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ

Η φωτογραφία είναι από το οικογενειακό αρχείο του φίλου και χωριανού μου Φώτη Κύρου (Fotis Kyros) , ο οποίος μας δίνει και το ιστορικό της :
-- Μια άδεια καρέκλα η απουσία στο γάμο του γιου.. η ξενιτιά .. στην άλλη άκρη του κόσμου ..και ποτέ δεν ήρθε η μέρα να γνωρίσει τη νύφη ούτε την κόρη που άφησε στα σπλάχνα ούτε τούς εγγονούς ..έσβησε εκεί ..και η καρέκλα μας λέει πολλά.
... και μιά δική μου ανάμνηση :
" Η ΑΔΕΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ" ... Έχω γνωρίσει , μετά το 1991 , μία γενιά χωριανών μου που λόγω ξενιτιάς και του μετέπειτα αποκλεισμού της Αλβανίας δεν είχαν γνωρίσει τους πατεράδες τους ... Κάποιους από αυτούς τους θυμάμαι γιατί είχαν εγκατασταθεί στα Γιάννινα μετά την συνταξιοδότησή τους από την πολύχρονη παραμονή στην μακρινή Αμερική.... και έτσι βρέθηκα ενδιάμεσος "πληροφοριοδότης" μεταξύ ζώντων γιων και τεθνεότων γονέων .... στερεότυπες οι ερωτήσεις ... "πώς έζησαν" ... "πως γηροκομήθηκαν και πως πέθαναν ... " ... "τι συνήθειες είχαν"... ----- Με την φωτογραφία αυτή του φίλου και χωριανού μου Φώτη Κύρου (Fotis Kyros) ( την ονόμασα "... η άδεια καρέκλα ...") θυμήθηκα μια άλλη συγκινητική ιστορία του επίσης χωριανού μου Σιώμου (Θωμά) Τζούπα που είχε εγκατασταθεί κι αυτός στα Γιάννινα από τα τέλη του '50.... με το χαρακτηριστικό των Δροπολιτών μεταναστών μπλέ κουστούμι του ... την γραβάτα με τον αετό της Αμερικής και τον συνδετήρα που ένωνε τα δύο μέρη της ... το δακτυλίδι κι αυτό με τον αετό... --- Τον Μπαρμπά Σιώμο , όπως τον φωνάζαμε , τον είχαμε στις επισκέψεις στο σπίτι μας στην "θέση" του παππού μας που είχε πεθάνει στο Μπόστον (Boston) λίγες μέρες πρίν πάρει το πλοίο της επιστροφής στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο και ποτέ δεν τον γνωρίσαμε... ----- Μία μέρα , λοιπόν, μεταξύ καφέ και τσιγάρου όπως κουβέντιαζε ο Μπάρμπα Σιώμος με την μάνα μου στην κουζίνα της , διάβασε το γράμμα - πρόσκληση σε γάμο του γιου του Μιχάλη από το χωριό ... από "κάτω" (όπως αναφέρονταν στις συζητήσεις η Αλβανία ... από "πάνω" ήταν η Αμερική...) . Αδύνατη η ανταπόκριση στην πρόσκληση .... Βέβαια θα έστελνε το απαραίτητο για την "χαρά" "τσέκι" (επιταγή) αλλά ... από την "χαρά" θα ήταν απών ..."η άδεια καρέκλα".... --- Πλησιάζοντας οι μέρες του γάμου ο Μπαρμπα Σιώμος σκέφτονταν τις δικές του προετοιμασίες για την "χαρά" του παιδιού του... Και νά τι έκανε ... Κάλεσε,λοιπόν, κι αυτός όλους τους φίλους του (συνταξιούχοι από την Αμερική κι αυτοί ) σε τραπέζι στην ακριτική Χρυσόδολη στο καφενείο του Γλυνιώτη Λέκκα με όλα τα καλά που σερβίρουν στα γαμήλια τραπέζια ... ακόμη και το ρύζι με τα κουφέτα σκέφτηκε ... "ναύλωσε" ταξί ... πήρε και τα κιάλια του πατέρα μου και έκανε το δικό του γλέντι απέναντι από το χωριό μας τους Γεωργουτσάτες... ---- Εκεί απέναντι από την Χρυσόδολη εντόπισε με τα κιάλια το σπίτι του στο χωριό και κάθε λίγο έριχνε ματιές πότε θα βγει "το ψίκι" για να πάρει την νύφη ... κι όταν έφτασε η στιγμή , πνιγμένοι στην συγκίνηση οι ομοιοπαθείς με αυτόν φίλοι - καλεσμένοι , τον ευχήθηκαν με "ντολές" ( οινοποσιά - ρακοποσία με ευχές) και σκόρπιζαν το ρύζι κατά εκεί στον ορίζοντα της Δρόπολης ...... ---- ... Αυτά από την ξενιτιά και τις αποφράδες μέρες που πέρασε ο τόπος μας ....
Φ.Γ.